Би анх хувь тавилан гэж юу юм болоо гэж боддог байлаа. Харин одоо бол байдаг хүн тэр хувь тавилангийхаа жимээр явдаг гэдэгт итгэдэг болсон. Хүний амьдралд баян хоосон арьс өнгө ер нь юу ч ялгалгүй ямар ч хариуцлага үүрэг ноогдож болно. Тэр нь хувь тавилан аж. Зарим үед жаргалтай юм шиг санагдаж хувь тавиландаа баярладаг, зарим үед гомдож сэтгэлээр унасан үедээ хувь тавиландаа гомдож уйтгарладаг. Мэдлэг чадвар, боловсрол, царай зүс, бие ухаан тэгш зарим эмэгтэйчүүд болон эрэгтэйчүүд яагаад нөхөр эсвэр эхнэргүй байдаг юм бол... Гэтэл яагаад зарим царай муутай мэдлэг боловсрол багатай хүмүүс хүнтэй сууж сайхан амьдардаг юм бол.. минийхээр бол магадгүй тухайн тэр хүний хувь тавилан нь тэгээд зурагдчихсан хэрэг. Хүмүүс хэлэхдээ азтай азгүй эсвэл хувь хүний хүнийг өөртөө татах чавдараас шалтгаалж байгаа юм гэж хэлдэг. Гэхдээ тэр азтай азгүй байхыг нь бас л хувь тавилан цаанаасаа тийм зурчихсан хэрэг биш гэж үү.

Үнэнийг хэлэхэд би ч сайн мэдэхгүй, гэхдээ өөрийнхөө бодож байгааг бичий дээ. Үүнийг бичихийн тулд эхлээд "Амьдралын утга учир гэж юу вэ?" гэсэн асуулт тавий. Миний хариулт их амархан. Амьдралын утга учир гэдэг мэдээж эд баялаг биш, эрх мэдэл бүр ч биш, хайр гэвэл бас худлаа болно. Тэгэхлээр асуултын хариултыг дурсамж гэж хэлнэ. Өндөр настай хүмүүс үргэлж бага насныхаа тухай дурсан ярих дуртай байдаг. Магадгүй энэ хорвоогоос явахдаа авч явах ганц зүйл нь дурсамж болохоор тэр ч юм бил үү. Бас үр хүүхдүүддээ үлдээх хамгийн чухал зүйл нь тэр байдаг байх. Миний хувьд би эмээгээ санахдаа эмээ минь тэр юмыг надад авч өгч билээ, тэр зүйлийг бэлэглэж билээ гэхээсээ илүүгээр надад ярьж өгдөг байсан бага насных нь тухай дурсамж яриа, хэлдэг байсан хууль мэт үнэн үгнүүд нь л сэтгэлд минь байдаг.
Тийм болохоор миний хувьд өчүүхэн бага амьдрал гэж гэгээтэй гэрэлтэй зүйлээр арвин дурсамжийг үлдээж чадаагүй тэр хүний амьдрал юм болов уу гэж боддог доо. Мөн бусад хүний сэтгэлд хар бараан сэтгэгдэл үлдээсэн тэр хүний амьдрал өчүүхэн багад тооцогдох болов уу?